Zwartvogel wil niemand om zich heen, zeker niet nu het is gaan sneeuwen. Zij kan de wereld al nauwelijks aan, maar een witte wereld al helemaal niet. Zij en sneeuw, dat is geen match. Dat hele Ebony and Ivory dingetje, lekker op de piano blijven, beter daar.

Klaar met de pikorde ook. Witduif, Meeuwman, Zwaanlief, allemaal naargeestige typjes. White trash is het. Ze zitten te dicht op haar, zwermen om haar heen. Ongure supremaatjes. Flikker op!

Wie zegt dat zwart en wit geen kleuren zijn, weet niets van kleuren, de wereld, haar leven.

Hoe had de voorganger fijntjes gesproken? “Wit is het licht, zwart het gebrek aan licht”. Lekker dan. “God is licht, er is in hem geen spoor van duisternis” (Joh.).

Dus: Wit is licht, god is licht, god is wit. De transitiviteit van de Witte God. (welja, waarom niet… hoofdletters…). Zwartvogel zucht. Verandering gaat fokking slow. Ze heeft zin in een Sneeuwwitje. Met veel 7up.