Voor sommige waren het gewoon bomen, maar voor vier bewoners van de meidoornstraat was de maat vol. Toen ze een brief in de bus kregen dat de bomen in hun straat gekapt werden besloten ze tot actie. Ze hielden van de bomen in hun straat en de reden: extra parkeergelegenheid, vonden ze onzinnig.
Waren ze van nature actievoerders? Niet echt. Maar accountant Jonathan, arts Marianne, mantelzorger Joris en eventmanager Eric waren het eens: ze moesten de boom in.
En daar hingen ze dan. Een paar meter boven de grond. En het voelde goed. Iets doen, ergens voor strijden, een vorm van burgerlijke ongehoorzaamheid.
Jonathan dacht: dit is misschien wel de eerste keer in mijn leven dat ik ergens voor sta. Dat ik ergens in geloof. Hij stak zijn duim op naar Marianne. Zijn lichaam tintelde.