Het was de jaren zeventig, elpeetjes en singeltjes draaien. En natuurlijk elephant & the wild berries. We waren er gek mee. Later maakte mijn kleine broertje een grote kras op het singeltje van elephant met zijn mini-autootje vol gevaarlijke stoffen. Toen heb ik gehuild. De eikelkont.
Grootste hit zonder twijfel: Desperate Train! Dat was hartverscheurend mooi. Volgens mij heb ik daarop voor het eerst gezoend met A. (weet ik niet meer zeker).
Met de wild berries is het niet zo goed gegaan. Eentje heeft nog een solocarrière geprobeerd. Dat was treurig om te zien. Maar elephant is er nog steeds. Zittend op een stoel geeft hij een paar concerten per jaar. Krassend en puffend, voor de liefhebber.
Ik draai liever de plaatjes. Ik prefereer de herinnering. Dan draai ik Desperate Train en denk ik aan A.