Op een ochtend werd Max wakker en merkte tot zijn ontsteltenis dat hij een andere taal machtig was. Een taal die niemand begreep. Een taal die niet bij de mensen hoorden, noch bij de vlinders, noch bij kameleons of dromedarissen. Max liep radeloos door het bos, mompelend, murmelend, zijn nieuwe taal aan het wegbijten.
Totdat hij een stem hoorde dichtbij, terugmurmelend, in dezelfde taal. Het was de boom, de dode boom! Max sprak eerst aarzelend, toen opgetogen. De boom antwoordde hem terug en vertelde hem over het leven in de bossen. Max verstond alles. Thuis lag hij in bed nog lang te woelen. De taal der bomen. Waarom kon hij ineens met bomen spreken. Max wist het niet en viel in slaap. (verkocht)