Het wordt het meest gebruikte excuus voor te laat komen op vergaderingen. “Ik mocht nog maar honderd”, en iedereen zal begrijpend knikken. Ja, dat is een valide reden. Voor een jaartje. Dan is het ingesleten. En zal iedereen weer op tijd zijn. En de notoire laatkomers weer te laat.

Traagheid is goed voor je.
We willen alleen maar dat alles sneller gaat, dat we alles direct kunnen opzoeken, dat we het eten zo snel mogelijk kunnen bereiden. Maar daar worden we niet gelukkig van.

Gisteren gingen we even met mijn dochter tafels trainen voor de tempotoets. Tafel van 1 tot en met 10 door elkaar. En zat ik dus met mijn stopwatch klaar zodat ze het zo snel mogelijk kon doen.
Waanzin, dacht ik later in bed. Waarom moet het snel? Waarom eigenlijk? Waarom krijg je niet de rust om je sommen te maken, op jouw manier, in de tijd die het je nu eenmaal kost.

Traagheid is goed voor je. Honderd rijden is beter voor je dan honderddertig. Daar word je rustig van. De wet schrijft rust voor. Dat lijkt me nou een goede wet. En als je langer nodig hebt voor de uitkomst van 8×7, dan is dat maar zo. Ik stop de stopwatch weg.