Het was een heldere dag. Een dag om de overkant te zien. Venezuela. Sonia keek over de kunuku naar het rif en de baai die er diep onder lag, er was een ingewikkeld pad er naar toe. Ze twijfelde. Een oude man kwam naderbij en ging naast haar staan. Hij keek naar de lucht.
“Zie je de troepiaal? Zie je de kolibrie ? Vlieg met hen!”
Toen verdween de man. Alsof hij er nooit geweest was. Sonia keek over de rif. Haha! Die man was loko.
De mens kan niet vliegen. Ze draaide zich om en liep terug, langs het verlaten landhuis, naar haar zussen en broertjes.
Later die avond zag ze de man op straat, voor de toko. hij sprak een vrouw aan, keek naar de lucht en zei: “Zie je de troepiaal? Zie je de kolibrie ? Vlieg met hen!”.
Sonia glimlachte.