Zoals jullie misschien weten vind ik het belangrijk om jongens en meisjes dezelfde kenmerken en gevoelens te geven, in tekst en tekening. Dat betekent in de praktijk dat je heel vaak voorbij moet gaan aan dat wat je hebt aangeleerd, wat er zoal in je hoofd aan clichés rondspookt. Dat betekent ook dat je soms heel hard moet werken zodat het niet opvalt in mijn tekst en tekening. Want als je werkt voor een publiek, wil je dat dat publiek bijna organisch meegaat in die andere wereld, waarin onderscheid er wel is, maar niet vooral op basis van meisje jongetje of man vrouw. Daarom is het soms zo fijn om een diertje te gebruiken die dingen doet en zegt, want bij een dier zien we vooral het dier en minder snel of het jongetje of meisje is. En lijkt het er minder toe te doen.
Tekentechnisch is het niet zo dat je geen vrouwen of mannen mag tekenen, dat vind ik ook heel leuk om te doen. Maar het is mooi als het een beetje ongewis is, in mijn beste tekeningen voor kind of volwassene blijft de persoon iets dubbels hebben, waardoor de vrijheid ontstaat om er in tekst nog eens een verwarrende laag bovenop te leggen. Is er een hij, is er een zij, wie spreekt er? Is het belangrijk ? Dat blijft natuurlijk de meest zinnige vraag: is het belangrijk?
Ik hou niet van kinderboeken waarin de zogenaamde voor de hand liggende kenmerken zomaar worden omgedraaid, want daar gaat het niet om wat mij betreft. Wat mij betreft is bij het menszijn het idee van jongen of meisje als (onderscheidend) element iets wat pas op een zoveelste plaats komt. Veel minder belangrijk dan menigeen denkt, vindt en naar handelt. Als ik met mijn tekeningen en tekstjes dat een beetje onderuit kan halen, vind ik dat fijn.