Ja ik weet dat ook niet maar soms als ik twee mensen naast elkaar zie whatsappen naar elkaar toe denk ik toch aan de tocht die dat berichtje maakt. Langs datacentra, internetknooppunten over de hele wereld (altijd file) controlestations, weet ik veel. Dat berichtje komt een seconde later binnen bij de persoon naast je, lijkt net live. Maar er zijn wereldzeeën bevaren, radiogolven overwonnen, langs het spinnenweb hupsakee. Bijt me hoe ze dat doen.
Soms kijk ik naar een serie in een tijdperk dat internet en slimme telefonie nog niet bestond. Gewoon om te kijken hoe ze toen leefden. Ik weet het niet meer, kan het me niet voorstellen. Het zijn surreële momenten van mensen allebei op een andere hoek staan en zo de liefde van hun leven missen. Er zit in elk tijdperk een verborgen schoonheid. Ik kan wel genieten van twee mensen die naast elkaar naar elkaar zitten te appen. De schoonheid van de lelijkheid is altijd nabij.