De prins moest huilen.
Was ik maar een kikker, dacht hij. Gewoon een lekkere vette pad. Hoeveel zou ik geven voor een vrije sprong in het zwarte poeltje? Alles.
Hoeveel zou ik geven om met mijn tong een lekker vliegje te verschalken? Alles.
Hoeveel zou ik geven om een vrouwtje te bespringen, hier lekker in het zonnetje een kortstondig standje amplexus doen? Alles!

Maar in de bosjes waren de groothoeklensjes, de parasieten dwarrelden om hem heen. De prinses zei: “de slangen, de slangen, wij worden gewurgd door de slangen “ en ze had gelijk. Al die mensen om hem heen. Hij had er gewoon geen trek meer in.

Gewoon een pad worden, dat was zijn droom. Maar wie moest hij daarvoor kussen? Bufo Bufo, fluisterde hij zacht, en veegde zijn tranen weg.