Het was mijn eerste figurantenrol bij de Nederlandse Opera, en meteen een vette. Muziek Louis Andriessen, libretto en regie Peter Greenaway. Veel naakt natuurlijk, en ook veel ophef over een mechanisch paard op het podium dat wel verdomde echt leek.
Ik vond het fantastisch! Midden tussen de zangers, een verhaal over een componist die verliefd wordt op zijn paard, een toneel dat langzaam omhoog kiepte, waar we aan moesten hangen. Veel bloed ook op onze lichamen. Maar vooral die muziek van Andriessen. Nog steeds kan ik de muziek in flarden herinneren. Herhaling, afgewisseld met lijnen uit de filmmuziek. Veel koper, hard, soms onaangenaam, onrustig. Een onderzoek naar de dood van een (fictieve) Argentijnse componist. Ik heb daarna in nog wel twintig verschillende opera’s figurantenrolletjes gehad, soms minimaal, soms was je heel veel op het toneel. Maar zo als Rosa, dat was echt wel een unieke belevenis.