Als Bob al een bord voor zijn kop heeft dan is dat in de vorm van een landkaart. Bob rent graag stukken en kijkt de rondjes terug. Het is vormrennen dat hij bezigt. Hij rent een kat, een muis, een wereldbol. En een piemel dat ook, in een melige bui. Maar Bob is een serieus iemand, dus eerder kop en schotel dan een reuzentiet.
Bob werkt aan een palmboom, de punten van de blaren zijn zijn rustpunten. Aan de haven, daar waar stad en snelweg elkaar kruisen, bij het koffiehuis, de Chinese buurt. En dan terug naar de stam, de wortels zijn voortuin.
Bob is een vormrenner, en hij wordt er steeds beter in. Ooit wil hij het portret van de koning rennen, maar dat is bijna geen jog-tocht meer. Dat is meer strava-choreografie.